Hiç Bu Kadar Kalmamıştım Çaresiz.

Kimseye sözüm yok, talih utansın,
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...
Beni tanımayan varsa tanısın,
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

İyiliğe açık gönül dergâhım,
Yine de bir kulu tutmasın ahım,
Suçum neydi bilemedim Allah'ım,
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Kapandı kapılar bir bir yüzüme
Sevdanın karası düştü özüme,
Nazlı dilber kulak vermez sözüme
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Ben arzuhalimi yazdım hep bir bir
Sanki ocağıma dikildi incir.
Sardı bedenimi çelik bir zincir,
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Elimi uzatsam, eremiyorum
Yakınımda ama göremiyorum,
Kendimi bir şeye veremiyorum
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Kaybetmekten korkar, titrer dururum
Boş ver mühim değil, şimdi gururum
İzahatı kolay olmayan durum,
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Gecemin yıldızı ,başımın tacı
Bilirsin derdimin sende ilacı
Arşa direk olur çektiğim acı
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Bulduğumda sırdaş bir arkadaşı
Bağrıma basarım o ağır taşı,
Bende oldum gülüm, kalem sarhoşu
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Çok mu ırak ikimizin arası,
Tutuştu bir tanem, hasret çırası
Bende de Hüzünler Zeytin karası
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Gülden ayrı bülbül eder ahu zar
Bir şans tanı bana lütfen nazlı yar
Pişmanlıktır Yalnızlıklar...diyen var
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

İste kölen olam, yaralı yürek
Kabrime toprağı at kürek kürek,
Yaşamam İçinse Tutunmam gerek,
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Gel, döndürme yaprak açmaz dallara,
Diz çökerim o geldiğin yollara
Yaymak çok zor, Sensizliği Yıllara,
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Zalim felek ellerine kına yak,
Şuan gözlerimde başladı sağnak
Bulamadım bir Zamansız Sığınak
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz...

Mahmut Çelikgün'üm bende insanım
Korkuyorum senden, inan ki canım,
Ocağına düştüm anla sultanım
Hiç bu kadar kalmamıştım çaresiz....