Hiç Bu Kadar Şiiri - Burak Salbaşı

Sustuklarımızla kaldık ayrılığın denizinde.
Hiç bu kadar nefessiz kalmamıştık hayatta.
Zaman hiç bu kadar acı saldırmamıştı.
Benlerin ortasında bir dünya savaşı.
Yaptıklarımız ve yapmadıklarımızın ince çizgisi.
Hiç bu kadar boğulmamıştık savaşta.
Sorular; bulunamayan cevaplar.
Yüzleşmek korktuğumuz gerçeklerle.
Hiç bu kadar saldırgan olmamıştı hayat.
Nefes nefese kalmak denizin ortasında.
Karanlık diğer adı korku treni.
Hiç bu kadar hızlı gelmemişti üzerimize.
İnsan hiç bu kadar yalnız hissetmemişti.
Yalnızlık kuşağını beline sarmak.
Ayağa kalkmaya çalışmak ve dibe çökmek.
Hiç bu kadar yaralanmamıştı insan.
Tek başına tedavi etmek beni.
Bir elde yalnızlık diğerinde bir kılıç.
Bir darbe, iki darbe...
Toprakla bütünleşiyor insan.
Hiç bu kadar korkmamıştı insan.
Karanlığın ortasındaki ıssız savaşta.
Birinci ben, ikinci ben, üçüncü ben...
Düşmanlar hiç bu kadar fazla olmamıştı.
Ölüyorsun gibi bu yolun üstünde.
Ben, ben ve acımasız ben.
Çaresizsin cesaretin ortasında.
Sönüyor ışıklar birer birer.
Hiç bu kadar karanlık olmamıştı dünya.
Umutlar hiç bu kadar yakışmamıştı benlere...