Hiç bitmeyen yalnızlığın çiçekleri.
Ne açarsınız ne de solar........!
Duygusuzlaşmaya başlar zamanla kalpler....
sonra ne sever, ne sevdirirsiniz kendinizi..!
İlkönce yetinmeyi öğrenirsiniz...
öğreneseniz ki........!
beklemeyesiniz...!
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
şiir yazmayı trketmeyin. Yazın ki açmaya başlayın. Ben sarılekeyim koynunda dünyanın. Babamsa esmermiş. Kürt'üm. Ama yalnızlığı tenimin sarışınlığından alıyorum. Dönme bir dünya da erkek olarak varım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta