Hiç Bitmeyen Kederdin Şiiri - Niyazi Tuncer

Sen gözlerime bakıp hiç konuşmasan bile
O suskun hayalinle bana ne çok şey derdin
Ve öylesine garip öyle tuhaf bir hile
Belki de bunun için hiç bitmeyen kederdin

Gecenin derininde her an seni saklardım
Ve sabahlar ederdim hiç kimseler görmeden
Tek gözümü kırpmadan uykuyu yasaklardım
Nice ahlar ederdim hiç kimseler görmeden

Şimdi küskün ve dargın dört duvar arasında
Romanını yazdığım ey olmayan sevgili
Sen ki zamana tutsak yokla var arasında
Gölgesi üzerimden kaybolmayan sevgili

Nasıl yaşanacaksa inan yaşarım emret
Taşırım üzerimde hasret prangasını
Sessiz bir filim olsun ben oynarım sen seyret
Saplarım damarıma yokluk şırıngasını

istanbul