Hiç bitmeyecek sanmıştım...

Bahardı, yağmur yağıyordu, -beynime kan damlıyordu-
Uzun süredir bütün psikolojik baskı silahları çevrili üzerime
Teslim de olmadım, direnemedim de
…yetmedi gücüm.
Önce dilimi bağladılar, -haklıysam duymamak için-
Sonra da elimi-kolumu
Ayaklarım serbestti, -gidecek bir yolum yoktu-
Aldılar üzerimde ne varsa,
Cüzdanımı boşa aradılar,
Bütün ceplerim söküldü,
ama bulamadılar umudu
Kalbime dokunmadılar nedense
Çıkardılar ciğerim yerinden...
Nefessiz kaldım, söyleyemedim.
Mikron mikron beynimin hücrelerinde dolaştılar
Hatıralarımı incelediler nano teknolojilerle...
Bulamadılar...
Ben onu, seni sevdiğimde
…büyüttüm sanmıştım
Damla damla kaybetmeye başladığımı geç anladım.
Son umudu da
Seni gördüğümde -bir başkasıyla gülümserken-
Gözlerimi yaka yaka düşen
son damlayla birlikte yitirmiştim...

11-02-2011 14:40
© Ahmet Ünal ÇAM