Hiç Birşeyi Şiiri - Belgin Kistavul

Hiç Birşeyi

Hiçbir şeyi paylaşmayı bilemedik değil mi..?
Ne konuşmayı, nede sevgiyi
Sadece birbirimizi yıprattık
Üzdük hırpaladık,
Ve içimizde evcilleşmiş acılar yarattık
Oysa her şey güzel olabilirdi..
Şimdi ne söylesek boş, geriye dönemeyiz ki
Senin paylaşmayı sevmediğin duyguların
Benimse kocaman bir gururum var
İnsanlar hep birbirlerini basit şeylerden kaybediyor
Ben sevmeyi bilemedim, belki de belki de sevilmeyi
Artık çok geç zaten;
Yalan sevgilerle oyalanmak için
Ama üzülmüyorum biliyor musun
Sevgilerimi şiirlerimde yansıtıyorum
Kağıt ve kalemim senden daha çok sadık bana
Yanlızlığım ise hep yanımda
Senden daha fazla omuz bana
Farkındayım telefonuma sessiz çağrılar sen bırakıyorsun
Benim seni aramamı bekliyorsun
Konuşmaya cesaretin yok çünkü
Her şeyi hep benden beklediğin gibi
Ama biliyor musun..?
Sen artık benim beynimin en ufak hücresinde bile yoksun
Senden kalan hatıraları da sildim
Senin ve sana ait her şeyi çöpe attım
Hem de hiç tereddüt etmeden
Kalbim buz gibi
Ruhum yorgun artık
Ne sevebilirim nede sevmek için vaktim var...
Benimde artık bahanelerim var
Ve hayaller kurmuyorum sadece kendimi seviyorum
Sağol bunu bana sen öğrettin...B.K.