Hiç bir söz söndüremez ateşi..

Hiçbir dil,
Bir özlemi tam anlatamaz.
Ya da bir gurbeti…
Ne kadar denese de,
Eksik kalır heceleri.

O yüzden,
Susar insan.
İçine çeker uzaklığı,
Bir fotoğrafın,
Kenarında kalır bakışı.

Konuşmaz,
Anlatmaz,
Yalnızca bekler.
Özledikçe içinden,
Bir şeyler eksilir.
Ve her eksileni,
Bir suskunlukla örter.

Gurbet bazen şehir değil,
Bir insan olur…
Ve o insan ne kadar uzaktaysa,
Sen o kadar sessizleşirsin.

Bazı duygular,
Yalnız kalpte büyür.
Yalnız orada yanar.
Ve hiçbir söz,
Söndüremez o ateşi…