Hiç bir şey sebepsiz değil

Aklın, düşüncenin şu yolunda,
Sen de açsaydın gözünü.
Kaybetmeseydin özünü hiç,
Bir meyve olsaydın ağacın dalında.

Düşüncen o yüzden netleşmiyor,
Sen de uyumasaydın karanlıkta.
Neyimiz kaldı daha insanlıkta,
Kimse kimseyle hiç dertleşmiyor.

Dün dünyadan haberin olsaydı,
Sen de kapılmasaydın rüzgarına.
Şimdi umutların dahi zararına,
Keşke bu dertli günler olmasaydı.

Her yerde adımını sağlam atardın,
Sen de güzelliğini bilseydin yüreğin.
Hiç kararmazdı asla geleceğin,
Yaşama, insana vefalar katardın.

Yarınına bugünden sahip çıksaydın,
Sen de gençliğini kör yaşamasaydın.
Kanmasaydın bir kararsız yarsız’a,
O yüzden doğru düşünerek başarsaydın.

Hayatın nice sorunları varken,
Sen yan gelip hiç yatamazsın.
Pencereyi aç artık güneş doğarken,
Neşeyi hüzne bir daha katamazsın.

Sen de düşüncenin geninde ol,
Yağmurun, güneşin kıymetini bil.
Her gölgenin ardında ışığı bul,
Çünkü hiçbir şey sebepsiz değil.

25.01.2009