Bir Kadıköy sabahıydı.
Ellerim her zamankinden kuru,
Gönlüm her zamankinden ıslaktı .
Ağır ağır ilerleyen merdivende,
Hızla yürüyen insan manzarası..
Kalmaz mı peki sabrın kırıntısı ?
Hızla aksın zaman ne diyeyim ?
Eksilsin birer birer her şey gibi..
Karanlıkta görünmez oldu dibi..
Yıkarsa yıksın benliğimi yiyen,
Dürüst adam vurgusu da dizlerimi!
Bugün başka sabaha uyandım.
Peki uyandığımda ne gördüm ?
Yalın ayak duruşu temsil eden,
Yoksunluğu gördüm ben.
Başka da hiç bir şey değil bu artık.
Hiç bir şey-
Değilim.
Kayıt Tarihi : 29.12.2022 12:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!