H/iç bir gölge - Garip Çoban

Yalan dünyaya başlayan bir mektup yazmalı insan.
Dönüş hazırlığını anlatan bülbül gibi.
Seni görmeye geleceğim için çok mutluyum.
Sarhoş olmuş yanlarımı ayıktırmak için.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Can kuşumun içinde dünyadan gelen üryanımda b/aşka sırlar da v/ar.
Geceye duada fısıldayan bir çocuğum.
Aslında her şey iyi gidiyordu Yusuf’un gömleği yırtılmasaydı.
Züleyhanın okuma yazması kolayda olmadı aşktan.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Lehçesini kurtlar kuşların diliyle birleştirince.
Kader değirmenlerinden geçince, etrafı cennet ağaçlarıyla doldu.
Tükenmiş dermanlar arasında kelimelerin sesleri anlamları ilgisini çekti.
Dinlemeyi, okumayı, düşünmeyi tekrarlamayı öğrenince çok sevmeyide öğrendi.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Rüzgara deli deli esme demek aşığa yakışmaz.
Yarası derin olmalı maşuğun.
Her gönül dostunu ziyarete gittiğinde tanımalı yeniden ettiği duada kendini.
Aşkın varlığının dili kabirtaşlarıdır.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Bu dile hayran kalanları heceler aşk.
Aslında her şey iyi gidiyordu.
Öğrenmeye koyulduğunda gönül.
Okumadık ağaç, kuş, meyve, c/an veren suret kalmamıştı.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Hayat insandan ibaret değildir der sılası.
Ona ilk kelimeyi öğreten yardır.
O yolda ilerlemeliydi.
Sevgi gerçek yuvaları olanları bilmek b/aşka.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Gönül dergahında hüzün bizi biraya getirir.
Bunların neden böyle olduklarını bilmek başka.
Kara yazısını bilirmi kelime aşkı.
Ve seslerine duyduğu aminler derin bir sıktı.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Ecel şerbeti önce olanın gönül lisanı kabir taşından muhabbet ediyor.
Çok daha heyecanlandıran bir lisanı keşfedenin cümlesine aşk olsun.
Ağır bir perde açılır şems vakti.
Ateşin içinden neredeyse hepsi geçti.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Az aşağıda açık kalmış pencereden b/aktım, ay tutuyordu g/özyaşlarını.
Bir sözcükte anıların alaycı gülüşleri v/ardı.
En büyük harf yüreğinden huu’larla yukarılara çıkandı.
Bir sesler duvarının önünde insanın portresi.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Ama gizlerin bir başka sureti profili.
İki çizgi arasında hayat bir bariyerdi.
Kabristandan geçerken göremedim bir beni.
Orada kalmış aşk, beyaz ile siyahın kıskandığı şems vakti.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Ve karşılık verilende ortaya çıkar rengin.
Su gökten kayar insanın kiri akar.
Gayret tarla kuşunun dönemeçleri.
Daha tatlı sözler güneşin eğlendiği duadaki gönlün her köşesinde.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.

Ağır sahadır şems vakti havanın bin deliği.
İşitilmeyen bir kaç sözcüğün adıdır elveda.
Ve daha sesli konuşur şems vakti, kuşlar konakladığında ağaçlarda.
Yol geçer, hiç kimselerin kimsesinden.
Ne vardır vaktin ardından.
Orada kalmış bir yerlerdeyim.
Tam ortasında boşluğun bir ayna mezartaşı.
Kendimden b/aşka hiçbir eksiğim yok.
(Y.ed)