Bir zamanlar dünyayı değiştirmeye çalıştım
Çalıştıkça gördüm ki değişen bir şey yok
Kendi kendimi ezdiğimi bitirdiğimi gördüm
Bu sefer kendimi değiştirmeye çalıştım fakat
Bunun da imkansız olduğunu gördüm sürünmekteyim
Ölümü çoktan kabul ettim fakat emaneti verenin almaya
Gönlü yok derdi nedir benle tam anlamış da değilim
Ne öldürüyor nede ayağa kaldırıp yaşatıyor yıllardır
Aynı halden şaşırıp kaldım dileğim Allah hiç bir kulunu
Benim gibi zor bir sınava tabi tutmamasıdır sözün
Bittiği yere çok geldim gittim yine de yaşıyorum
Keşke ölmek elimde olsa bir saniye bile durmam
Yaşamak için değil nasıl ölebilirim onun için yollar
Arıyorum bir yolunu da şu ana kadar bulamadım
İntihar etmeyi yıllardır düşünüyorum fakat kararsız
Kalıp ya o zaman da ölmezsem daha beter olursam
Deyip bu da geçer diyorum fakat ne geçiyor nede
Bitiyor dünyanın benim için cehennem olduğunu
Gördüm bu yüzden bel ki ölürsem kurtulurum
Diye ümit etmekteyim çaresizlik insanı her gün
Öldürmektedir bu satırları şu anda kriz anında
Yazdım şu anlık kendimi oyalamış oldum biraz
Sonra ne durumda olurum hiç bir bilgim yok
Kayıt Tarihi : 23.4.2025 08:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O kadarı fazla ozanım,
"Emanetin sahibi, o emanete ihanet edemez!"
Veren alır,
Vardır bir bildiği deyip,
Şükretmelisiniz...
Naçizane düşüncemdir,
Önerimdir...
"Sabır, selamettir..."
TÜM YORUMLAR (1)