Hiç Bir Acı İkincisinde Aynı Acıtmaz

Bazen zor süreçlerden geçer insan... Hiç beklemediği yerden kırılır dalları, ve hiç kanamamış yaralar ilk kez kanar içinde kaybeder bütün değerlerini aniden ve bilinmez bir boşluk kaplar içini hiç dolmayacak, doldurulamayacak koca bir boşluk hiç geçmeyecek gibi gelir çaresiz hisseder..çünki en değerlisini kaybetmiştir yokluğunu düşünmekten korktuğu gölgesine yaslanıp güven dolu hissettiği şey yoktur artık içinde sessiz çığlıklar başlar hiç susmadan ve hiç konuşmadan... Ve sonra kabul eder insan yavaş yavaş nefes almaya başlar, geçen her gün biraz daha eksilir içindeki boşluk ve her eksilen boşluk dolar bir bir..
Hayat yerine koyar aldığı şeyleri ve günü geldiğinde en başa döndürür yürünmüş onca yolu , sonra kabullenir insan en güzel olanı kaybedeceğini.birkez kaybedince alışır , hiçbir acı ikincisinde aynı acıtmaz.. Şimdi ayağa kalkma vakti der gibi kalkar ayağa ve yürümeye devam eder...
Şimdi sende kalk ve şunu söyle kendine onun için en değerli olan için yaşamalıyım
Ve en güzel olanı onun için başarmalıyım.. Mcc