Hiç Bilmeyeceksin

İçimden kopan bir çığlıkla,
Adını haykırmak,
Ve, “seviyorum” diye,
Bağırmak istedim.
Ama seni ne kadar sevdiğimi,
Sen bile öğrenemedin.
Boğazıma düğümlendi bütün kelimeler,
Gömdü aşkımı, gösterdiğin resimler.
Senin kalbin ellerdeyken,
Söyle, bu sevda nasıl sürer?
Artık sadece içli bir şarkısın,
Dinledikçe gözümden yaşlar akıtan.
Ve sol yanımda bir yarasın,
Her gece yarısı canımı acıtan.
Öyle de güzel bakıyordu ki gözlerin,
İçime işliyordu bütün sözlerin.
Şimdi sadece bir kırmızı çizgisin,
Ötesine bir türlü geçemediğim.
Bilmiyorum ne olacak halim.
Yalnız ölmek mi ki kaderim?
Eğer bir anlamı varsa bu sözlerin,
Seni ölene dek seveceğim.
Ama sen bunu hiç bilmeyeceksin.