Hiç Bilinmeyenli Denklem

HİÇ BİLİNMEYENLİ DENKLEM
Kapat gözlerini fakat düşünme,
Hiç bilinmeyenli denklem bu.
Yılların tozunu al mesela,
Gözlerinin otağına yerleştir beni;
Benim işte vadindeki hayalet
Boşalt beynini bir nebze,
Çöle düşen mecnunları hayal et!
Mümtaz bir aşka çarp beni,
Böl sonra sonsuzluğa
Her parçamla yan yani.

Gündüzümden çıkar gecelerimi,
Aşkın mutlak değerini hesap et;
Karanlık işvenle ışıldasın!
Ama sen durmaksızın her vakit, her dem
Yık, ez beni, viran et!
Bitmez dövünümlerle inlerken her dizem
Yüreğin cızıldasın.

Gör nolursun gör gayrı,
Yaşarken öldüğümü.
Bu ne amansız külleniş,
Bu ne yaman kördüğümü!

Hiç bilinmeyenli denklem bu güzelim:
Sen ve beni topla, eşittir sevda.
Her özlemin bir devremi yakıyor;
Yüksek gerilim….ruhumun sinir uçlarında.
Akıyor nura harman bir zerafet
Ben sende anlam buldum,
Sen de bende bul ya da devam et!

Hiç bilinmeyenli denklem bu!
Sen ve beni çıkarsan, çıkmaz.
Eksildikçe artan duyuş bu
Boşuna yorma kendini güzelim,
Bu aşkla başa çıkılmaz.
YUSUF GÖKBAKAN