Hiç Beni Şiiri - Abdulkadir Karaman

Görmeseydi gözlerin…
Sever miydin hiç, beni?
İçeceksen, hep senin
Yudum yudum iç beni.

Alevli akışınla…
Kül eyle yakışınla…
Erit, yok et bakışınla…
Sansın herkes felç beni.

Doğru muyum, yalan mı?
Tanıdık mı, yaban mı?
Kapladın her yanımı…
İnanmazsan ölç beni.

Ne söylesen darılmam…
Her ne etsen kırılmam…
İnan…kusura kalmam…
Önemseme geç beni.

Çiğne, bir yol olsam da…
Kopar, bir gül olsam da…
Çiçekli dal olsam da….
Acıma hiç, biç beni.

İşlemişsem bir kusur…
Büyüksün sen, gör mâzur…
İster yerden yere vur…
İstersen et linç beni.

Meyil verip de sana…
Bakmışsam başkasına…
Sorma, asla arama…
Kötülerle seç beni.

Hülyâlara yaslandım…
Umutlarla paslandım..
Deli idim uslandım…
Sanma n’olur genç beni.

Bitti gücüm, kararım…
Düzen tutmaz ayarım…
Acılarla ağlarım..
Bilme artık dinç beni.

Aciz, eksik insanım…
Acır, üzülür canım…
Yok deme…var, vicdanım
Sanma mermer, tunç beni.

Sen nedir hiç bilmezdim…
Ben nedir hiç bilmezdim…
Kin nedir hiç bilmezdim…
Böyle etti hınç beni.

23 – 03 – 1995