Hiç Beklenmeyen Şiiri - Aziz Kerem Tuna

Şarkı söylemek isterdim sana,
Sesim güzel olsaydı şöyle,
Az da olsa nota bilseydim hani,
Söz olurdu fırtınalar,
Düşerdi bir tuşun sesine.
Söyleyemediklerimi anlatırdı şarkım,
Nefes olup ciğerlerimde hapis kalmazdı,
Ömür boyu müebbet cezasına,
Af çıkardı bir nota solfejinde.
Hiç değilse resmini çizebilseydim ruhumun,
Kara kalem dediklerinden hani,
Sensizliğin karanlığında
Kararan yanlarımı çizebilseydim.
Ya da ne bileyim ben,
Tüm karmaşalarımı yansıtabilseydim tuvale,
Bana dair ne varsa yansısa o ince kumaşa,
Bakanlar anlamlar yüklemeye çalışırken,
İlk bakışta kendini görebilsen o resimde,
Ama ben resim de yapamıyorum.
Sadece alıp beyaz bir kağıdı,
Birkaç kelime sıralıyorum arka arkaya,
Adına şiir diyorum bazen de,
Süslü kelimelerle donatamıyorum onu.
Benzetmeler yapmaya çalışsam güzelliğine,
Yetmiyor,
Bildiğim kelimeler kıskanıyorlar sanki seni,
Adın geçince eğilip bükülüyor hepsi.
Bense başımı dik tutuyorum hala,
Kendimi anlatamasam da,
Belki diyorum,
Sen anlarsın hiç beklenmedik bir zamanda...