Hiç Ayrılmadık Şiiri - Burhan Gümüş

HİÇ AYRILMADIK

Bir gölge gibi hiç yanımdan ayrılmadı
Taaki onu ilk tanıdığımdan beri
Öyle ki odalardan odalara koşuştuk
Kırlarda sokaklarda yürüdük
Saklambaç oynadık çoğu kez
Ağladığımda, güldüğümde hep o vardı yanımda

Okula gittik
İlk defa deftere onun adını yazdım
Okumayı öğrendiğimde onu daha çok sevdim

Gençliğimin zapt edilmez azgınlığında
Beni hep o frenledi
Sevmeyi sevilmeyi
Hayatı öğretti bana

Çoluk çocuğa karıştığımda
Yüreğime şefkati
Omuzlarıma emaneti yükledi
Acıyı sevinci yaşattı bana

İnsanlara, hayvanlara
Doğaya karşı
Nasıl davranacağımı söyledi

İhtiyarladığımda da bana destek oldu
İlk günkü gibi hep beraber olduk
Hiç ayrılmadık
Taaki son nefeste
Can tenden ayrıldı
O baki kaldı