Ben binlerce kez doğdum.
Birgün,
Kül rengi bir gül oldum.
İzledim seni,
Hiç bilmedin varlığımı.
Birgün ay oldum,
Düştüm karanlık odana,
Sabaha dek seyrettim seni.
Yazları rüzgar oldum,
Sen hiç bilmesen de
Yalnız gecelerinde seviştim seninle.
Ben binlerce kez öldüm,
Sevginin ücra köşelerinde,
Erguvan rengi mutluluklarda.
Birgün kor oldum, düştüm içine.
Mahzundun...
Ben mahzunluğundan öldüm.
Kayıt Tarihi : 3.9.2007 18:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)