Hiç Anlamadın! Şiiri - Dilara Yıldırım

Hala anlamıyorsun değil mi?
Sevda denen yokuşa senin uğruna tırmandığımı,
Gözümü ve ağzımı yumup,
Ölürcesine kendimi sana adadığımı anlamıyorsun.
Zamana meydan okuduğumu,
Yer ve konum denen o aptal şeyleri umursamadığımı,
İlle de sen diye kendimi parçaladığımı anlamıyorsun.
Sen diye kendime sarılacak hale geldim.
Aynada kendimi gören gözlerimi özledim.
Ben bir tek senin için böylesine delirdim!
Oysa kokunu duymadım hiç,
Ellerine dokunmadım,
Yüzündeki coğrafyada gezinmedi parmaklarım.
Gözlerine bakıp bir kere ‘’ seni seviyorum’’ demedim ben sana.
Omzunda film izlerken uyuya kalmadım.
Masum bir öpücükle, o tatlı uykundan uyandırmadım.
Ama sevdim.
Hem de ölürcesine.
Yaşamadığımız ne varsa yaşamışçasına sevdim ben seni.
Oysa ben kimim değil mi?
Tozlu raflara kaldırılmaya bile değmeyecek kadar eski bir gazete.
Okunacağım zamanda okunmadım.
Yine de bilmediğin şeyler var demek ki.
Çünkü ben hala senden habersiz
Senin o eski sandığındayım.
Umut ya da benzeri başka bir duygu barındırdığımı düşüme.
Sen o duyguların katili olalı yıllar oldu.
Yinede bir ışığa hasret gözlerim…
Ben sadece bir kere
Ellerindeki tere dokunmanın hayalindeyim hala.
Düşün ki ben bu sevda da nasıl eskidim.
Sense her gün küllerinden doğdun yeniden,
Ama gözyaşlarıyla sevişen bendim …! ! !