(Kazım Koyuncu'ya)
Hiç ama hiç utanmadılar,
Kendilerin önce ve onlardan sonra,
Davranan haramiler gibi davrandılar.
Çocuk demediler, yaşlı demediler,
Kendilerinden başka,
Kimseyi düşünmediler.
Kıydılar, çaldılar, çırptılar,
Ölümü mübah kılıp, yok ettiler insanlığı,
Soysuz yürekleriyle insanlığı yok saydılar,
Hiç ama hiç utanmadılar.
Avuç dolusu radyasyonlu fındığı çocuklara yedirdiler,
Tonlarca çayı insana içirdiler,
Bu yoksul halkın sırtından çalıp beslendiler.
Kazım Koyuncu gibilerini kurban ettiler.
Gördük bunları yapanları ne oldu,
Halkımı çok uzaklara götürdüler,
İnsanlığın ışığını söndürdüler,
Hiç ama hiç utanmadılar...
Kayıt Tarihi : 3.8.2008 12:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İzzettin Bilgin](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/03/hic-ama-hic-utanmadilar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!