Hiç aldırmıyor, itaat ediyordum

Ey can...
Ne söylense
Hangi maksat güdülse
Hiç aldırmıyor, itaat ediyordum
Sevdiğimin hatırı var diye sabrediyordum
Hiç hazzetmediğim birçok şeye tahammül gösteriyordum
Ya sabır diyor, kanaat etmeye gayret ederek, susmayı önceliyordum
İnsan, kendi heva ve hevesi için bir başkasına zulmedemez, etmemeli diyordum
Ve fakat sevdiğim insan üzülecek diye ve belki de alınacak diye çilemle demleniyordum
Bekliyordum ki vicdana gelirler, fark ederler, insaniyet adına vazgeçerler, lakin nafile kürek çekiyordum
Artık yalnızlığın suskun sokaklarında nefeslenmeye gayret ediyor ve yazarak düşünmeye çalışıyordum...