Hiç alakasız... Şiiri - Çağrı Karaçalı

Hiç alakasız...

Otobüsteyim
Eller görüyorum
Otobüste olanlara sallanan
Ben de oradayım,
Bir şeyler bekliyorum onlardan
Ellerin altına baktım
İnsan yüzleri
Bakışları beni aramayan
Hatta benden çok alakasız…

Uzakta bir kız çocuğu
Yüzünün ışıltısıyla ayakkabısının ışığı
Arasında kalan kocaman gülümsemesiyle
Zıplıyordu bastıkça
Ayakkabısı ışık saçsın diye
Otobüs gürültülerinden
Hiç alakasız…

Kirli bir el değil henüz dokunan baldırlarına
Zıpladıkça çarpan mini eteğiydi sadece
Bacaklarının beyazına
Ellerden hiç alakasız…

Kızın küçücük gölgesinden geçen
Dört büyük gölge
Kirli bir namlu ucu kaburgasında
Kimliği belirsiz bir kişinin
Ve kişinin damarlarında elleri
Kamufle olamadıkları
Üniformalarının içinde
Üç jandarma erinin…

Ayakkabıların ışıklarında kalan üç gözyaşı izi
Birbirinden alakasız…

Namlunun soğuk görüntüsü kendini
Hiç ilgilendirmeyen bir satıcı
On üç, on dört yaşlarında bir çocuk
Ürkecek vakti yoktu satması gerekiyordu
Yolculuk yastıklarını
Bağırıyordu bir lira diye
Jandarma ikazlarından hiç alakasız…

Çarpınca eli, kimliği belirsiz kişinin
Kızgın bakışları çocuğun
Üzerinde yere düşen yastığın
Yerde, yastığın hemen dibinde
Aslında üstünde olması gereken bir baş
Soğuk beton üzerinde
Araladı gözlerini…
Bu başka bir kimliği belirsiz kişi
Uzanıp alacak yastığı belki
Bacaklarının arasından çıkarıp üşüyen ellerini.
Umursamadı adam, kapadı gözlerini
Satıcı çocuktan hiç alakasız…

Beni onlardan ayıran bir otobüs camı
Ama ben koltuğumda
Beklerken gitmeyi
Hepsiyle birden
Çok alakalı…

Aşti’ de bir akşam üstü…

Çağrı Karaçalı