Hiç Aklımdan Çıkmıyor Şiiri - Celil Çınkır

Aklına posta koyup, gönül denen hanımda
Kapımı çaldığın gün, hiç aklımdan çıkmıyor
Sevginin âlâsıyla, kök salarak canımda
Ben olup geldiğin gün, hiç aklımdan çıkmıyor

Garipliğin kahreden pençesinde inlerken
Gönlümün bam telinden, düşenleri dinlerken
Se demeden sevdamı özümde sezinlerken
Neşeden güldüğün gün, hiç aklımdan çıkmıyor

Leylâ’ya iç geçirten, yâr yolunda niyetle
Ruhumu kandırmada, emsalsiz meziyetle
İsminin gölgesine, yakışan haysiyetle
Aklımı aldığın gün, hiç aklımdan çıkmıyor

Aklımın köşesinden geçmez iken urubu
Benden öte bendene tattırdın aşk şurubu
Yanına gölgen diye katarak bu garibi
Han dostu kıldığın gün, hiç aklımdan çıkmıyor

Canı adadım sana, benliğin emin olsun
Gözlerinde mutluluk ömürlük demin olsun
Kalplerde geçenleri bilene yemin olsun
Can dostum olduğun gün, hiç aklımdan çıkmıyor

Alarak gözlerimden, hüzünde nakaratı
Döşeyerek kalbime mutluluk mefruşatı
Gam yükü harmanından payıma gidişatı
Bahtımdan sildiğin gün, hiç aklımdan çıkmıyor

Ömrümü menzil sayıp gererek aşk yayını
Yerle yeksan ederek, hüznümün alayını
İki büyük nimetin, bahşederek payını
Can paren bildiğin gün, hiç aklımdan çıkmıyor

Sevmenin, sevilmenin manasını bilerek
Mutluluktan uçmaya, felekten sır çalarak
Delibal hayatını, aşk miladı olarak
İkiye böldüğün gün, hiç aklımdan çıkmıyor