Bir akşam alacasında,
Sohbetlerimizi hatırladım.
Uzun uzun konuşurduk geçmişten.
Sen babanı anlatırdın
ben seni gözlerine...
Hiç aklıma gelmezdi bir gün ayrılık şiirleri yazacağım.
Hiç düşünmedim sensizliği sen ve ben olmuşken...
Her geçen gün daha da büyüyor boşluğun...
Yalnızlaştıkça düşüyorum girdabına.
Kanatlarım çok yoruldu biliyor musun?
Bir sabah konacağım yemyeşil çimenlerine,
Sadece sessizlik saracak bedenlerimizi,
Huzurla yürüyeceğiz Tanrı'nın Cennetine...
7.9.2016
Nurcan Çelik YalunKayıt Tarihi : 12.1.2017 14:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!