.
Hiç akıllanmadım biliyor musun?
Derin kuyular kazdım içimde
Su kuyuları,
Oysa başlarda damla damlaydı hıçkırıklarım
Nasıl oldu anlamadım,
Taştım
Bana açılmayan kapılardan içeriye daldım
Karanlıktı,
Issız kaldım
Sağırdım olanlara,
Gözlerimi yumdum olacaklara,
Hiç akıllanmadım
Hiç akıllanmadım biliyor musun?
Adımlarım usandırdı beni, aşındı topuklarım,
Soluksuz kaldım, dermansızdım gündüze
Hiç akıllanmadım
Pencerelerin ardından baktım,
Karışamadım hayata
Güneşine aldandım göğün,
Bir güler yüze içimdeki öfkeleri söndürdüm.
Dinmedi yağmurum,
Sönmedi içimdeki alevi keşkelerin
Hiç akıllanmadım
Fâni olan bu dünyayı reddedemedim
Olmayacakları biliyordum
Hesap ettiklerim kitapsız kalacaktı
Düşlerim en güzel yerinde beni
Bu karanlık hayata yeniden uyandıracaktı
En paslı hançerler yüreğime saplanacaktı
Gözlerim bu sisli ikindi vaktine esir olacaktı
Seline kapılacaktım telaşların
Hiç akıllanmadım biliyor musun?
Hoş nereden bileceksin ki...
Kayıt Tarihi : 15.4.2021 01:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
15.11.2019'da yazıldı. Bugün 15.04.2021 ve ben hala "Hiç akıllanmadım, biliyor musun?"
beğeni ile okudum
İçine çekti delilik beni her seferinde
Efendi, bir tarafım…
Son bir işim daha kaldı
Diğer tarafım: biliyor musun ben hiç akıllanmadım !
Güzel şiirdi
Tebrikler
Kurtulan siz olmuşsunuz.
Ne mutlu.
Tebrikler.
En paslı hançerler yüreğime saplanacaktı
Gözlerim bu sisli ikindi vaktine esir olacaktı
tebrik ederim...
TÜM YORUMLAR (4)