Hiç ağlamadığım kadar Şiiri - Gencay Coşkun

İçimi dökecek temiz sayfa gelecek
Birazdan ve ben
Hiç ağlamadığım kadar
Ağlayacağım bu akşam
Sabahı, Rüzgarı,
Çiğ düşmüş çiçekleri
Doğacak güneşi
Görmeyecek gözlerim bir daha
Işık özüyle
Yoğrulup yıldızların
Yamalarını kapatacağım
İçim acısa bile
Sevdiklerimi bir daha üzmeyeceğim
Son gidişim sessiz olmalı
Ama birazdan
Hiç ağlamadığım kadar
Ağlayacağım
Gözlerim şişene kadar
Aralıksız ağlayacağım
Sıka sıka
Geçmişti gürültü patırtıyla bir ömür
Geride bıraktıklarıma
Üzülün demiyeceğim
Ben sıkmaktan
Çocuk gönlümle
Büyük olmaktan
Çiçeğe böceğe öykünüp
Her gidende
Her dertte ayakta kalırken
Sessiz ama dimdik
Ağlamak isterdim sonsuzluğa
Sırası gelmişken
Hiç ağlamadığım kadar
Ağlayacağım
Ne kadar çok yazsam
O kadar az anlatırım kendimi
Bir daldan düşmüştüm
Gamzesi çok üzmüştüm hem beni
Hem de sim siyah gülümü
İçim yanmıştı
Ağlamak istemiştim
Siyah gülüm ağlarken
İçim sel olmuş akarken
Dimdik ayakta
Korumuştum
Sevdamı gömmüştüm
Gönlümün susuzluğuna
Her düştüğümde
Acımıştı bir yerlerim
Güzel güne hasret
Şımarmak isteyen kalbim
Kendini taşıyamazken
Kaç yüreği kurtarmak isterdi
Korkum yoktu Allah tan başka kimseden
Birde sevdiklerimin üzülmesinde
Gamzesi üzmüştü beni
Beddua etmedim hiçbir zaman
Bu gece giderken
Affettim tüm üzenlerim
Yüreğimi derinden çizenleri
Son kez kokladım
İstanbul u
Diğer memlekette
Son tadı damarlarımda
Hissetmek ümidiyle
Ağladım
Usul usul akmak istedim
Sevenlerime
Doğru ya onları üzmek istemem
Gidişim
Suskun olmalı yine

Hiç ağlamadığım kadar
Ağlayacağım bu akşam
Boşuna yıkamasınlar beni
Kendi göz yaşlarımla boğulacağım……..