Hiç Acımadı ki... Şiiri - Kazım Doğan

HİÇ ACITMADI Kİ...

Hani abimle senden habersiz
sinemaya gitmiştik ya baba
Eve geç dönmüştük.
Abime nazın geçmemişti
Bir tokat atmıştın ya bana
Gül bitmişti senin vurduğun yerden biliyor musun...
İlk tokat atışındı ve sondu aynı zamanda...
Bir daha da elini kaldırmamıştın bana...
Pişman olup ağlamıştın
Her ne kadar sakladıysan da
Ben gördüm silmeye çalışırken gözyaşlarını
Sen ağlama baba üzülme

vurduğun tokat hiç acıtmadı ki

Hayat denen bu yolda
Ne tokatlar yedim
Memleketin bağımsızlığı için Eylemlerde
2. şubede işkencelerin en babasını gördüm
Yüksek dozda elektrikler yedim
Yılmadım...
Sen beni düşünme

İşkenceler hiç canımı acıtmadı ki baba...

Sevdim, sevildim
Bazense sevildiğimi sandım,
Yanıldım...
Ayrılıkların en babasını tattı bu yüreğim
İçin için kanadım...
Bakma sen benim üzgün göründüğüme
Üzülme
bu kahpe ihanetler, ayrılıklar

Yüreğimi hiç acıtmadı ki baba...

Hastalandığını duymuştum
Koşarak gelmiştim yanına...
Sonra hastaneye yetiştirmiştik seni,
Hastane koridorlarında dualar etmiştik sağlığın için

Yıllardan 1998
Aylardan şubat
Günlerden ayın ikisiydi
Sen azraile yenik düşmüştün
Son nefesine yetişememiş,
Seninle konuşamamış,
Seni teselli edememiştim hastalığında...

İşte bu bana çok koymuştu babam...

İşte o an;
Yüreğim çok acımıştı
Ne işkencelerin acısı
ne de ayrılıkların sancısı
Bu kadar yakmamıştı canımı
Sonsuzluğa gidişindeki acı kadar...

Sensizliğin ertesi,
kanadı kırılmış kuşlar gibi
Kardeşlerim ve annemle,
Orta yerde kalmıştık
Zamansız gidişinle...
senin yerini doldurmaya çalıştık
Ama olmadı
Yerin dolmadı seni özledik
Her daim de özleyeceğiz babam...
Sen huzurla yat kabrinde...

İşte o gidişin var ya
canımızı çok acıttı babam...
çok acıttı...

Kazım DOĞAN
26.09.2010