Su akar yolunu bulur da
İnsan , insanı yıllar geçse de bulamaz
Hiç yere üzülüyor insan
Hiç yerine konmayacak özneler için
Her yerim ağrı içinde
Beynim bile üzgün
Canım artık tek bir insanla bile konusmak
istemiyor iken
Bir insan bile fazla geliyor iken nezdinde
Bir rüzgar gülü sevdim
Rüzgara şarkı söyleyen
İçinde korkular dışında acılar
Yaşamın kıyısında bir deniz yosunu gibiyim
Sahile vurmuş güneşin kavurucu sıcağında
Üzerime basan ayakları saymakla meşgulum
Bir el beni çekip çıkartıyor denize doğru
Maviliklerine katıyor yesilliklerimi
Ben o zaman anlıyorum el üstün de tutulmayi
Ali Deliorman
Kayıt Tarihi : 22.6.2023 21:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Deliorman](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/06/22/hic-715.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!