Hiç Şiiri - Muhammed Yusuf Maral

Gökkuşağına sensiz sarıldığımdan beri
İçimde kararan renkleri atamadım hiç
Yüzün bir kar tanesi gibi sarınca beni
Güneşin altında uzanıp yatamadım hiç

Devriliyor oysa kaygılarım gülüşünle
Oturabilirim sabahlara dek seninle
Gökyüzünün en mavi sokaklarında bile
Gözlerindeki manzarayı bulamadım hiç

Ruhum bir uçurtma gibi yalpalanıyormuş
Gördüğü tüm yıldızlara seni soruyormuş
Sanki ismin ezelden kulağıma okunmuş
Bir ezgi gibi şu zihnimden sökemedim hiç

Ortalıkta dolaşırken sensizlik illeti
Burnumu esir almış bir lavanta demeti
Gözlerinin dolaştığı şu sevimsiz kenti
Hatıra defterimden dahi silemedim hiç

Olsanda olmasanda yanımdasın her zaman
Bu gece gitme sakın rüyama uğramadan
Kalemim dilim oldu bıkmadım anlatmaktan
Sabaha kadar seni yazıp susamadım hiç