Diyor ki;
Nedir bu yağmur gibi yağıyor,
İçin dışın,ulu orta apaçık ortada
İhanet mi edeyim,
Ne yapayım,yerden yere mi sereyim
Köşesi yok ki,zincir mi vurayım.
Bedenime,
Beni ben yapan benliğe.
Taşıyor işte durmuyor ki
Kaynayan bir kazan gibi
Çorba değil ki, taşsın bırak
Görmek mi istemiyorsun
Hemen,hemen terk et mutfağı.
Karışma sakın,yarmama,bulguruma
Yılların birikimi onlar
Her bir danesi,
Sen anlamassın ter kokulu gömleği.
Hiç yıkadınmı sen,göğsünde
Kirlenmiş bir kalbi.
Bastın mı bağrına,
Koca,koca taşları.
Taş sandın değil mi,gafil
Taş değildi onlar.
Bir çocuğun gözünde
Kahramandır babası.
Sen hiç'le büyüdünmü
Her yerde hiç
Duyamassın!..
Bir çocuğun hiç paramız olmadı.
Hiç yemedim, hiç görmedim deyişini
Hiç işte,yokun Türkçesi.
Tabi tuzun kuru
Tatmadın ki gözyaşı.
Durmuyor işte bu,
Saat değil ki kardeşim.
Düşünmeden olmuyor.
Sevmeden olmuyor.
Yaşamak,inadına yaşamak.
Hiç'ler uğruna,
Bir umutdur yaşamak.
Umuda kafa yormak.
Yusuf Yıldız 3
Kayıt Tarihi : 5.5.2022 20:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yokluk insanı değerleri ortaya çıkaran bir haldir.
Ne güzel bir aktarım.
Bırakmamalı mücadeleyi insan, yuvarlanmalı, taşmalı umudun, hayallerin peşinden.
Hedefe ulaşmak için üzerine basılıp sıçranan tahta.
Çok boyutlu ve dinamıktir umut.
İnsanın kendi ile barışık kalmasını sağlayan duygudur umut.
Üstadım gönlünüze sağlık.
Halit Korkmaz
Naçiz
TÜM YORUMLAR (1)