Hiç Şiiri - Musa Düzen

Evsizliğimin, evi sokaklarda
İnsanları gördüm
Kedilere köpeklere dahi tüm doğaya merhametini
Bana merhametsizliğini gördüm

Ben doğaya dahil değil miyim?
Sahi bana dair her şey
Vaka-i adiden

Issız sokaklarda
Buruşmuş bir kağıdı
İnsanlara göstererek kendimi aradım

Kimse görmemişti
Yokmuşum, hiç olmamışım
Bağırmak istedim
BEN BURADAYIM diye
Korktum
Ya beni farkederlerse
Ya bana da vicdandan yoksun merhametlerini gösterirlerse

Kimse beni bulamasın diye
Alelacele adımlarla yürüdüm
Hatta koştum

Issız sokaklardan çıkıp
Kalabalığa karıştım
Beni, kalabalık denen bu hiçliğe hapsederken
Kalabalıkta ötekiyi buldum.