Gün geceye terketti yine tüm ışıklarını
dolunay saklandı dili lal
sinsi bir uğultu kaldı kör pencerelerde
git
nereye gidersen git
kaybol yediveren güllerin gölgesinde
ki o güller sadece dikeninin heybetinde
hangi yöne savrulsan kurumuş kan acısı
hangi sesi duysan bildiğin eski ezgi
yürüdüğünü zannettiğin yollar
hep kendine hep geri
nafile sessizliğe sığınmak
insan kendinden kaçamıyor ki
Kayıt Tarihi : 20.2.2021 21:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuray Meriç](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/20/hic-648.jpg)
Zaman en güzel öğretmen aradığın ve bulduğun sadece kendin
Teşekkür ederim
nereye gitsen , yine kendine gidersin en fazla.
esenlikle
O kadar,
Teşekkür ederim esenlikle
nereye gidersen git
TÜM YORUMLAR (7)