Hiç Şiiri - Zümrüdü Anka

Hiç ,hiçsizliğin demindeyim yine bugün.
Varla yok arasına sıkışıp kalmışım.
Gitsem olmuyor ,kalsam ruhum bedenimden çıkıp gidecek gibi.
Araftayım yine ,ne yana dönsem dengesizim.
Kalamıyorum da gidemiyorum da.
Bazen dipsiz kuyulardan yankılanan sesimi duyuyorum.
Bazen bir kuşun cıvıltısında buluyorum kendimi.
Yağmur olup herkese eşit yağamıyorum ya
Bu beni yaralıyor.
Kar olup birbirine değmeden inemiyorum ya
Bu beni hissizleştiriyor.
Dengemin dengesi bozuluyor.
Aklımın beyni.
Sanki ciğerlerimden değilde
Nefesi yüreğimden alır gibi bir acı
Özlemim demleniyor sanki taaa akla kara ciğerimin ortasında. Sızısı iniyor göğüs kafesimin ortasına.
Kalabalığın içinde yapayalnız kalıp da dalıyorum ta uzaklara.
Uzaklar beni linç ediyor
Geri gelirken kan revan içinde kalakalıyorum hiçsizliğim görünmez yaralarım ve umutlarımla.
Bir umuttur insanı yaşama tutunduran.
İncelediği yerden kopsun kopsun diyorum.
Bağlayayım yine birbirine
Lakin aynı olmayacak bende biliyorum
Düğüm düğüm oldu ya boğazım
Bilmem mi hiç.