Madde…
Metalden örülmüş karmaşık caddelerde
Yolunu ve hükmünü kaybetmiş kumaşlar
Sezginin dirilmeye başladığı yerde
Manaya kavuşan zaman yavaşlar
Mana…
Yaklaştıkça küçülür beklenti
Öyle ki, an yeter bir ömür mutmain olmaya
Evrenin de içinde eridiği çözelti
Meftun eder katrede ummanı bulmaya
Rüzgar…
Ötelerden neler neler getirir
Şaşırıp kalırsın cismin heyulasına
Aslını kavrayamadan kaybettirir
Sükuna erersin dokunup hatırasına
Hasret…
Kapı tokmağı gibi dimağında her şey eskidir
Hüzünlü avlular bilincinde düne yükselir
Bir diyardan diğerine süzülürken asude
Ahvalin hamdeden bir taş ile süslenir
Ve Yar…
Usul usul yürürsün, uyanırsın
Yar… Başın öne eğik, sersefil utanırsın
Yar… Keşke ellerim boş gelseydim
Yar… Keşke sadece “hiç”liğimi getirseydim
2014
Kayıt Tarihi : 12.7.2018 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!