Ey fâni sevgili!
Eğer ki sevmemiş olsaydım seni,
Moralimi söyle bozar mıydım hiç?
Bir kez olsun niye anlaman beni?
Öldürsen bileme kızar mıydım hiç?
Dünyalar fedâdır o ceylan göze,
Nasıl anlatılır? Sığmaz ki söze,
Yüreğimi sanki çevirdi köze,
Mecnûn gibi böyle gezer miydim hiç?
Sâyende kaldım bir kemik bir deri,
Allah'tan kork biraz beri gel beri,
Mutlu ol! Kendimi çekerim geri,
Uzaktan uzaktan süzer miydim hiç?
Ne konuşur isem sana çıkıyor,
Gönlüm ne usanıp ne de bıkıyor,
Nasipsizler bakıp diyor sıkıyor,
Mısra mısra seni dizer miydim hiç?
Tarsûsî sevdikçe naz edip kaçtın,
Oysa ki vefâsız başımda taçtın,
Varıp sırrımı yâd ellerde saçtın,
Yoksa ozan olup yazar mıydım hiç?
"Adem KAÇAR - 13/12/2018"
Adem KaçarKayıt Tarihi : 15.12.2018 10:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ey Gönüldaş! Aşk ne mi öğretti bize? Biz Aşktan önce de aynı şekilde yemek yerdik ama o vakit doyardık artık doyamaz olduk; o zaman da soba karşısında oturur ama ısınırdık artık sobanın yanı dağ gibi odun yansa da bizi ısıtmıyor.. Zira aç ve üşüyenler tamamen bitinceye kadar bizim gönlümüz asla rahat değil; Aşk, kainatla olan irtibatımızı sağladı. Aşk, duyarsız yanımıza ayar verdi de bize insanlığımızı ve asıl Sevgili'mizi (cc) öğretti...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!