Hiç Şiiri - İsmail Alay

Sen, kağnının gıcırtısıyla,
Yollara düşmedin ki hiç!
Sen kara sapanın izinde,
Yürüyüp ter dökmedin ki hiç!
Sen tarlada,orak seslerinin ritmiyle
Büyüyüp, dövenle daire çizmedin ki hiç!
Sen,karda tipide yollara düşüp,
Okul yolu tutmadın ki hiç!
Kader,denilen o yazgıyı silmek için
Geçmişten,geleceğe koşmadın ki hiç!
Öğretmenini,can kulağıyla dinleyip,
Bulduğun kitabı saklamadın ki hiç!
Kara lastiği bile itinayla kullanıp,
Ayakkabıyla,lisede tanışmadın ki hiç!
Harçlığını,simite,çaya vermeyip,
Bir kitap alarak,sevinmedin ki hiç!
Deden ve ninen anlatırken,dinleyip,
Yaşadıklarına göz yaşı dökmedin ki hiç!
Tarih sevdası,vatan sevdası böyle başlar,
Dil sevdası,din aşkı böyle başlar,
Araştırıp,öğrenmek,yeniden dirilmek için,
Kaleme,kâğıda,silgiye dokunmadın ki hiç!
Dokun ne olur evlat!
Deme sakın,heyhat! ! !
06.04.2015/Uzman Eğitimci.Şair.Yazar/İsmail Alay​