Farkındayım.
Çocukluğum gitti, gençliğim çalınmış,
Geleceğim ümitsiz.
Aynı odanın içinde göz göze dahi gelemiyoruz,
Bitik durumdayız, ellerimiz kırık, kulaklarımız sağır.
Sözcüklerin dudaklardan çıkması önemsiz.
Bu gece önemli cümleler dahi önemsiz.
Seviyorum gibi...
Bıraktım yolda çocukluğumu,
Ümitsizim, yorgun.
Bir tek gözlerim çalışıyor artık tam işleviyle.
Kalbimi dahi kaybetmişim sokakta saklambaç oynarken.
Kayıt Tarihi : 20.8.2014 19:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Baran Demirel](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/08/20/hic-420.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!