ölesiye bir hasret içindeyim
özlemime dokunsan
sana dağları kanayabilirim
yüreğim azaldıkça
yollarım çoğalıyor
durup
durup
kaçmak istiyorum
yüreğe vurma saatlerinden
diz kapaklarıma
eğer ki
gerçekten geç kalınmış bir zaman varsa
ya da mutlak bir hata gibi yapışmışsa
terli fotoğrafın gülüşüne
dudaklarını kanatıyor
ve titriyorsa sesin
kelimelerin en ama en yosma yerindesindir işte
ve
üstelik sen de beni
hiç bilmiyorken
kasırga vurmuş yüreğime
-belli
darma dağınık dalgalarım
okyanusun en dibindeyim
kim? çıkarır ki beni oradan
sınırlara takılan müphem bir türkü ile anladım
-ölmekmiş çoğu zaman
yokluklar içinde çığlık çığlığa
çoğalırken aşk
ve
üstelik sen de beni
hiç bilmiyorken
çıldırasıya bir sen içinde koşuyorum
acıma dokunsan
sana dünyayı ağlayabilirim
yokluğun çoğaldıkça
varlığım azalıyor
durup
durup
senin olmak
durup
durup
yok olmak istiyorum
sevme diyor bana bazı akıllar
kahretsin ki
öle
öle
yana
yana
kana
kana
hem rezil hem de rüsva
seviyorum
üstelik sen de beni
hiç
ama
hiç...
Kayıt Tarihi : 7.11.2013 21:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gönül Çalımlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/11/07/hic-390.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!