Mutluluğa vaktin olmayacak gecenin sükutunu içerken...
Yalnızsın,tek başına ve kimsesiz.
Her arayışta devşirilesi acılar dökülür yollarına.
Yollar bos,
boşlar kimsesiz,
kimsesizler sensiz,
sensizler ölü...
Kimseler bilmedi belki acı çektiğini,hayatın en acıtan yani oldu senin için... Gözlerinden dökülen inci taneleri hasret kaldi hanelerine..
Bilinmezlığe bürünmüş sır gibi ömrün, okuyanı anlamaz seni.
Sonunda
Gideceksin gec kalınmış bir ölüm gibii...
Tutamayacak ellerim ya da elleri,
Yetişemeyecekler bildikleri sonrası bir hiçken
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta