Hiç Şiiri - İrfan Ünübol

Bir görüntü veya olay karşısında “ohhh ttanrım nne kkadar da güzelll! ” dedin mi hiç?
Bir kavak dalının sabah rüzgarında salınışını dakikalarca seyredip sevindin mi hiç?
Bir zinya çiçeği üzerindeki saka kuşunun rengarenk tüyleri içini titretti mi hiç?
Sokakta zavallı bir çocuğun başını okşayıp, “tatlım çok güzelsin” dedin mi hiç?
Damda yatıp mehtabı, yıldızları, doğarken ve batarken güneşi seyrettin mi hiç?
Son günlerde tanıyıp çok sevdiğin birine ‘seni seviyorum’ diyebildin mi hiç?
Altın kafese konmuş bülbül misali gurbette kalıp “ah vatanım” dedin mi hiç?
İki günlük açlıktan sonra bir kaç dilim kuru ve bayat ekmek yedin mi hiç?
Kaldırımda avuç açmış yalvaran bir dilenciye birkaç kuruş verdin mi hiç?
Vermesen de önünden geçerken içinde hafifçe burukluk hissettin mi hiç?
Görevi olduğu halde sevgiyi öğretmeyen herkesi, açıkça yerdin mi hiç?
Kan kaybından biraz sonra ölecek birine bir ünite kan verdin mi hiç?

Bütün bu sorulardan birkaçına da olsa “evet” cevabını verdin mi hiç?