Uçup gittin gözyaşımın arkasından,
Sana biriktirdiğim yarınları yakarak.
Rüzgârında savruldum içimdeki fırtınanın,
Ümitlerim dondu, yokluğun buzlarında.
Bende kalan anılara tutundum,
Kurtulmak için bana esen rüzgârdan,
Hani son şarkı düğümlenir ya dudaklarda,
İşte öyle oldun bir an,
Sonra yeniden döndü gidişine ayarlanan zaman.
Öncesi olanlaştım,
Yarına kalmayarak hiçleştim.
Aralık/ İstanbul
Kayıt Tarihi : 5.1.2010 20:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Aci](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/05/hic-260.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!