Hiç Şiiri - İbrahim Çelikli

zamanın veziri vüzerası tebdili gıyafet
halkın arasına garışıyo
tebdili gıyafet de olsa asdığı asdık
kesdiği kestik biriymiş haralda ki de!

herkeş üstayağa gakıyo
zoraki elpençe divan duruyo
selem veriyo
el-etek öpüyo

adam geçip gederikene
bi bakıyo ku
höyle bi duvarın dibinde pejmürde gılıklı biri
misgin misgin yatıp duru(yor)

nazar-ı dıkgatını celbediyo
varıp adam garşısına dikiliyo
adam hiş oralı deği

“-be hey adam
burada herkeş beni ğörüncekleyin
telaşlandı
ayağa gakdı
selamladı
sen yerinden gıpramadın
sen kimsin ki”

adam gene kılını gıpratmadan
“-hiiiç” deyo
baş vezir
“-yau düşün ki
ben bi paşa oluyun”
“-eee”
“-ben de orduya girebilirin”
“-giiiir”
“-yünselir ben de paşa olabilirin”
“-oool”
“-patişahın damadı olabilirin
sonura da vezir olabilirin
hatta baş vezir olabilirin”

adam buna;
“-sonura”
“-hiiiç”
“-eyi ya
sen paşazade olacan
orduya girecen
bahtın yaver gedecek paşa olacan
patişaha damat olacan
vezir olacan
başvezir olacan da
ondan sonura hiç olacan

ben hinciden hiçin
öyleye senin benim öğümde eğilmen ilazım
emme benim etiyacım yok
senin temennana” deyinşe
başvezir “-haklısın” demiş”
ardına bakmadan
goyunca ğetmiş

“-bu durumda
hiçlik mertebesi en yokarda gari öyle ya”
“-“köylü bu milletin efendisidir” gibi bişiy”
“-o mezuya girmeyelim
zannetmen ki Atatürk öyle bişiy demiş olsun
ya da orda başga bişiy var”