Biz,
Olduk olalı hepimiz,
İzlerimizi sildik tüm alemden.
İz dolmadık hiçbir zaman,
İz de olmadık.
Sizi bulduk,
Size koştuk.
Fakat siz kimdiniz?
Ne uğruna hiçtiniz?
Ve bedenleriniz neden sarhoştu,
Zihinleriniz alabildiğine “ayık” iken?
Başlamak niye zordu?
Tozu dumana katmış sizken?
Biz,
Doğduk doğalı hepimiz,
Gözlerce duyduk,
Görmeden sustuk,
Sessizlikten kaçıp,
Dudaklarımızla yorulduk.
En son ellerimiz gördü sizi,
Öyle kazınmışsınız ki bize meğer..
Ellerimizde çizgi, alnımızda yazı,
Saçlarda ak, umutta keder olmuşsunuz.
Çokmuşsunuz
Hiçmişsiniz...
Biz,
Sorduk defalarca hepimiz,
Siz kimmişsiniz?
Neymişsiniz?
Çokmuşsunuz
Hiçmişsiniz...
Aslen;
Bizmişsiniz.
Kayıt Tarihi : 5.1.2008 00:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihil Piraye](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/05/hic-174.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!