Hiçbir zaman
Çok uzak bir zaman
Var olan zamanlarda
Yok olan şeyler
Gurbetteyim ve yalnızım
Annemi özlüyorum
Babamı, kardeşlerimi
Dalıp gidiyorum
Şu an burada değilim
Orada da değilim
Neredeyim?
Hiçbir yerde!
Hangi zamanı yaşıyorum?
Önceyi mi, şimdiyi mi, sonrayı mı?
Hiçbir zamanı!
Sevdiğim, canım, kanım
Sevda mı biliyor mu?
Hiç bilmiyorum!
Yüreğinde var mıyım?
Varsam neredeyim?
Hiç göremiyorum!
Hiç sevinmiyorum!
Hiç gülmüyorum!
Valizimi doldurdum
Ütülenmiş, katlanmış
Bir sürü hiçlerle
Hiçbir zaman,
Hiçbir şekilde,
Hiçbir kimsenin
Beni hiç bulamayacağı
Bir yere gidiyorum...
Hiçbir yere
Hiç başıma!
Hiç işte!
Hiç!
Kayıt Tarihi : 17.4.2007 09:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Münire Çetin](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/17/hic-146.jpg)
Bir gün bütün hiçlerinizi topladığınızda herşeye eşitlersiniz. Gurbet, hasret, kimsesizlik çok zor. Bu duyguyu çok iyi tanırım. Hiç yorumunuz çok güzel...Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (1)