Kimsesizlerin gönlüne ziyaret
Önüme serilen kuru ziyafet
Boş gözlerin hissettiği sancılar
Bu boşluktaki yerimi tanımlar
Yalanların konuşulduğu sohbet
Geriye kalan sadece hezimet
Zoru görünce sağ sola kaçanlar
Farkında olmadan ters yöne sapar
Nefretle başlar sonsuz ebediyet
Ya da loş odanda geber siktiret
Belki biri sana da mezar satar
Bir gün gelirde mezarına tapar
Gözlerimin ufkunda sefalet
Ve hayatımı solduran sükunet
Umarım rüyalarında hatırlar
Savaş, ölümüm yarardan çok zarar
Kayıt Tarihi : 27.4.2017 22:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
.
![Kapı Askısı](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/27/hezimet-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!