Hezimet Şiiri - Emrullah Çelik

Siz sanıyorsunuz ki, uyuyunca bitecek,
Göz kapaklarınızla susturabileceksiniz dünyayı.
Karanlığı örtü yapıp saracaklasınız korkularınıza,
Ve sabahı… umut sanacaksınız, alışkanlıktan.

Oysa…
Uyandığınızda başlayacak hezimet.
Çünkü uyku ile susturduğunuz her gerçek,
Sabahın alnında haykırır acınızı.
Ve hiçbir perde örtmez artık,
Uyanmış bir kalbin çırılçıplak halini.

Saatler geçmez…
Geçse de ruhunuzdan iz bırakır.
Aynaya baktığınızda gördüğünüz,
Siz olmayacaksınız.
Yüzünüze değil, geçmişinize bakacaksınız.

Her ‘’keşke’’ bir kurşun gibi dönecek size,
Her susuşunuz, ses olup çınlayacak duvarlarda.
Ve anlayacaksınız geç de olsa:
Kaçtığınız şey uyku değil…
Kendinizmişsiniz.