Varlığım eridi sende,
Sende tükendim.
Yokum aslında. Hiç olmadım.
Bu şehir, ışıklar, yol kenarları
Üstümüze gelen kalabalıklar
Ve telaşlı bir bekleyişe gebe otobüs durakları
Hiç biri yoklar.
Bir başka sevdim ben seni
Sen ruhuma memleket,
Evet, sen, beni kendi eden sarmaşık
Sen huzurun rahmindeki güneş…
Doğ bana ey kutsal ışık.
İçimdeki gölgeler, dışımdaki karanlıklar,
Yol kenarları ve otobüs durakları
Hepsi kaybolsunlar.
Sen görünene dek erisin her şey.
Görün bende ki, eriyim.
Işıklar, yol kenarları, otobüs durakları,
Ve bu şehir...
Onlar da erisinler.
Kayıt Tarihi : 16.4.2014 19:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!