Hezeyan Şiiri - Necla Arpa Gülaçar

HEZEYAN
Ah eder tülden duvarlar
Bitmek bilmeyen sesleriyle...
Hüzün ağlar aynalarda
Bir sessizlik senfonisiyle...
Geceye geç mi kaldım
Ayrılıklar raks ederken
Sular çağlar derdim ile
Ne garip yine aldandım...
Ay doğar kefen üstüne
Alnından öper vedacılar
Ayak sesleri eksilir
Bulutlar iner güneş yüzüne...
İniltiler işitilir mezar yerinde
Durgun bakışların hapsinde
Eriyip giderim ölesiye
Çek al beni bitesiye
Dünya sürgün yeri
Girdaplar arasından
Çek al beni ölesiye...

N.A.G