Yalnızlığın ıssız koynundayım şimdi
Hüzün mevsimine eş duygularım
Hiç çıkmadın ki aklımdan
Aklıma geldiğinde, diye söze başlayayım.
Rüzgâr kuru yaprakları
Savururken dört bir yana
Üryan kalmış ağaçlar sensizliğimi vurur yüzüme
Ve fısıldar kulağıma;
Bekleme,bu bekleyiş beyhude,diye
Güneş vardır ama ısıtmaz ya bu mevsim
Yokluğun da öyle bir ateş işte
Yakmayan ama üşüten yüreğimi.
Umutlarımsa göçebe kuşlar gibi
Çoktan terkedip gitmişler beni.
Tepeden tırnağa senle manaya bürünmüşken
Sensizlikte hezeyana dönmüş artık
Kalemimden dökülen her kelamım.
Kayıt Tarihi : 26.10.2016 19:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum
kutlarım eseri
Betimlemelerle desteklenmiş güzel bir şiir. Yüreğinize sağlık Sibel Hanım. Saygılarımla...
Belirsizliğin zihindeki karmaşası.. Anlam verememek, daha dün gibi varken yok olanlara.. Bırakıp gidenlere.. Neden, niçin sorularının bir türlü cevap bulamaması mı?
Ya da 'saçmalamak mı?'
Olağan olanı normal karşılayamamak mı?
Şiir açığa vuruyor gibi.. 'Aklımdan hiç çıkmadın' dediğinin çıkıp gittiğini.. Beklemenin boşuna olduğunu bildiği halde, beklediğini..
Umutların bu nedenle 'göç ettiğini..'
Mevsimlerin anlamsızlaştığını...
Yaşamının tam bir hezeyana dönüştüğünü, biliyor şaire..
Ama bilmek yetmiyor bazen.. Kabullenmeden unutulamıyor, dün..
Etkili bir şiir.. Kutlarım Sibel Hanım..
TÜM YORUMLAR (4)