Hezeyan Şiiri - Tarık Torun

Bulutlar ağırlaşıp, yere iner nefersiz,
Dalları sarkık ağaç, düşünür fersiz fersiz,
Rüzgârı sıkan vadi, pusulasız sefersiz,
Yağmursuz kor şimşek,
Hezeyan dolu yürek,

Serinletmeyen gölge, gazap üstünde gazap,
Bir musibet çökerse, azap içinde azap,
Ayyaşın kükremesi, suyu yapıyor kezzap,
Fikirden yoksun şiir,
Hezeyan akan zehir,

Şöhretin kör özlemi, şehvetin bataklığı,
Şirkin boş şirretliği, siyah yapar aklığı,
Cahilin iffetsizi, soyunmak ataklığı,
Şiddetli arsız duyu,
Hezeyan rüya uyu,

Susturucu kanıtlar, gökte hikmetler beyan,
Cehennemin yaranı, cenneti bulmazsan yan.
Lacivert gecelerde, tefekkür uyan uyan.
Bilgiden yoksun olan.
Hezeyan ipe dolan.

İnsanı şaşırtan çöl, canavar ini pusu.
Yağmur vadeden bulut, sahraya salmazsa su,
İnsanı yiyen kibir, dağı yıkan akarsu.
Bunalımlının sesi.
Hezeyan kurt busesi

Güneşin parıltısı, ateşin alevi mi?
Gözyaşı şarıltısı, avareler evi mi?
Seni yutacak makber, Kafdağı’nın devi mi?
Su çağıl çağıl akar.
Hezeyan seni yakar.

14.03.2010

AŞKOĞRAFYA/Tarık TORUN